Jak pozbyć się sentymentów?

    Jasne jak słońce, że to sentymenty trzymają nas przy rzeczach, nie pozwalając nam się ich pozbyć i sprawiając, że z posiadaczy stajemy się więźniami przedmiotów.
Nie oszukujmy się - zwłaszcza my, kobiety, zazwyczaj nie wiemy, co mamy w szafie... i na szafie. Wiecie, ile razy natknęłam się na ubranie, o którego istnieniu zapomniałam kilka miesięcy (!) wcześniej? Ile razy kupiłam buty i po wyjściu w nich raz-dwa razy, stwierdziłam, że są niewygodne/cisną/nie pasują mi i odłożyłam je do pudełka na szafę, żeby leżały tam po dziś dzień? Wiele, wiele razy. A jednak ciągle je trzymałam, mówiąc "kiedyś założę, kiedyś się przyda, na pewno będzie jeszcze okazja". Znacie to? Powiem Wam coś, co pewnie już i tak same wiecie - nie będzie okazji, nie założycie tego. Przy następnym przeglądzie szafy też odłożycie tę rzecz ze słowami "kiedyś założę, kiedyś się przyda, na pewno będzie okazja"...
Jeżeli chodzi o maniakalne gromadzenie, to u mnie największy problem jest z butami i książkami, mam ich zdecydowanie za dużo. Dlatego to nimi zajęłam się w pierwszej kolejności.


Żeby przegnać sentymenty najlepiej zacząć zadawać sobie pytania. 
Takie naprawdę zwyczajne pytania, nad którymi człowiek niezbyt często się zastanawia, w tym całym szaleństwie kupowania i chomikowania.

Jeżeli chodzi o książki i buty, to te pytania brzmią:
- Po co mi buty, które nadają się tylko do podziwiania, a w żadnym wypadku do chodzenia? Czy też takie, które mnie cisną? Albo obcierają? A w ogóle to po co ja kupuję buty na obcasie, skoro kocham wygodę i jestem stworzona do płaskiego obuwia?!
- Jak często zakładam/zakładałam dane buty i kiedy ostatnio miałam je na sobie? Czy nie zrezygnowałam z chodzenia w nich po jednym spacerze?
- Które buty najbardziej lubię, w których najczęściej chodzę i w jakim typie obuwia czuję się najlepiej?
- Po co mi książki, do których z pewnością nie wrócę, bo mi się nie podobały lub których w ogóle nie dokończyłam?
- Które książki są moimi ulubionymi i będę do nich wracać jeszcze nieraz?
- Dlaczego ciągle kupuję gazety i po pobieżnym przejrzeniu zdjęć odkładam je na stosik "do przeczytania", skoro od kilku miesięcy nie przeczytałam żadnej z nich? I na kij ja je gromadzę?

I wiecie co? Opornie, wielce opornie, ale działam w kierunku pozbycia się części mego dobytku. Dlatego teraz czas na przechwałki z moimi postępami ;)

W ciągu ostatnich dwóch tygodni skupiłam się głównie na punkcie 3, czyli daniu rzeczom nowego życia. 
Zdołałam więc...
- wysłać kilka książek i kilkanaście filmów (tych z gazet) do ludzi, którzy wyrazili chęć ich przygarnięcia 

 to tylko część tych, które wysłałam ;) do przygarnięcia czeka jeszcze kilka filmów, książek i gazet, których listę znajdziecie tu

- przejrzeć buty i wyselekcjonować 5 par do sprzedaży (bo niektóre są całkiem nowe, inne ubrane kilka razy, dlatego szkoda mi je rozdawać za darmo, w końcu sama też ich nie dostałam, a kupiłam)

 jeśli któreś Wam się podobają, piszcie na mojego maila

 - wybrać (na razie!) 6 książek, do których na pewno nie wrócę, do sprzedania albo wymiany

ceny tutaj

I w ramach walki z bezsensownym wydawaniem pieniędzy na piękne, ale niekoniecznie potrzebne rzeczy, dałam radę również...
- odmówić sobie zakupu kolejnej pary pięknych butów, mimo, że były w moim rozmiarze i przecenione na 59 zł!!! (uwierzcie, że to wielkie osiągnięcie dla mnie :D)
- odmówić sobie, mimo, że w lumpeksie, zakupu fajnego płaszczyka jesiennego, bo trzeci mi niepotrzebny, a i tak chodzę już w zimowym

...a mimo to mój pokój nadal natychmiast się zagraca i gdyby ktoś do mnie wszedł miesiąc temu i teraz, to w ogóle by się nie zorientował, ile rzeczy się pozbyłam.  Niestety, wojna z chomikowaniem to dłuuugi proces, ale myślę, że z dnia na dzień jest to coraz łatwiejsze i coraz bardziej wciągające.