Z archiwum eks

Czyż życie nie byłoby piękniejsze i o wiele prostsze, gdyby można było wyczyścić pamięć o wszystkich nieudanych związkach?

źródło zdjęcia

Taka sytuacja: Związek się kończy, ale wcale nie za porozumieniem stron, wcale nie w pokojowej atmosferze i z deklaracjami wzajemnego szacunku oraz obietnicami utrzymywania kontaktu, lecz z wielkim hukiem, awanturą na cała dzielnicę i wyrzucaniem sobie nawzajem przewinień z pięciu lat wstecz. Po takim rozstaniu naturalną reakcją jest wściekłość naprzemiennie mieszana ze smutkiem i finalne dojście do wniosku, jak piękne byłoby życie, gdyby można było ze swojej historii ten felernie zakończony związek po prostu wykasować. Wyczyścić wszystkie fragmenty pamięci związane z byłym partnerem albo cofnąć się w czasie i nie dopuścić, by ta znajomość w ogóle się zaczęła. Sami powiedzcie, czy wtedy życie nie byłoby o wiele prostsze i piękniejsze? 

Cóż, piękniejsze zapewne owszem by było, bez niefajnych wspomnień żyje się lepiej, ale prostsze – niekoniecznie. Podejrzewam wręcz, że takie życie byłoby trudniejsze. Jestem zagorzałą wyznawczynią banałów typu „nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło” i choć do rzygającej tęczą optymistki mi jeszcze daleko, to w każdej sytuacji staram się szukać dobrych stron albo chociaż nauczki. A co w życiu lepiej niż dawne związki nadaje się, by wyciągać z tego lekcje? 

Rozpamiętywanie zakończonych już definitywnie relacji jest słabe i nie przynosi nic poza wściekłością, łzami czy frustrującym poczuciem straconego czasu, ale już rzetelna analiza dawnych związków krok po kroku* może nam jedynie przynieść korzyści. Takie rozeznanie z pewnością pomoże w wyciągnięciu wniosków na przyszłość oraz w uniknięciu popełniania raz za razem tych samych błędów, które to zebrane do kupy skutkują kolejnym rozstaniem w atmosferze wzajemnej wrogości. Paradoksalnie można by wręcz podziękować byłym za lekcję życia. Choć ludzie są różni i kolejni partnerzy często bardzo się między sobą różnią, to z minionych związków można czerpać jednak pewną uniwersalną wiedzę na temat życia w związku, międzyludzkich relacji, a także… samego siebie. 

Takie na przykład bycie ze skończonym dupkiem, który nie widzi świata poza czubkiem własnego nosa, potrafi skutecznie nauczyć dostrzec swoją własną wartość jako człowieka i zrozumieć, że czasem po prostu trzeba być egoistą. Nawet przeżycie zdrady nie musi być traumatycznym przeżyciem skutkującym problemami z zaufaniem w kolejnych związkach, ale przede wszystkim lekcją uczącą by nie czynić związku fundamentem swojego życia i szczęścia, bo nawet ukochana osoba jest tylko człowiekiem, a co za tym idzie nie jest idealna i nawet jej może powinąć się noga (co, oczywiście, nie oznacza, że trzeba to tolerować). 

Jak się człowiek uprze, to z każdego wydarzenia, z każdej relacji wyciągnie wnioski. Przecież wszystko, co nam się przytrafia, ma na nas wpływ, tworzy nas i od sumy tych wydarzeń zależy, jakimi ludźmi jesteśmy i jakie życie sobie ułożymy. Nic na to nie poradzimy, nie da się wyprzeć swojej historii, nie można magicznym sposobem wymazać z życia nieudanych relacji, ale do nas należy decyzja, czy ukształtują nas one w negatywny czy też w pozytywny sposób.

* Zadając sobie pytania w stylu: Czy mogę coś zarzucić sobie? Czy przez cały okres trwania tej znajomości zachowywałam się fair? Co zrobiłam nie tak? A co było nie w porządku w zachowaniu mojego eks i Jakie były finalne przyczyny rozstania?

PS. Ten wpis jest taką malutką zapowiedzią mojej książki, która, jak dobrze pójdzie, ukaże się jeszcze w tym roku. Dajcie znać, czy Wam się się podobał, no i stay tunned! 

________________________

Podoba Ci się wpis? Polub mnie na Facebooku,  obserwuj na Bloglovin lub Twitterze!