Odczucia i wnioski po miesiącu bycia weganką

Nawet nie wiem kiedy (tak naprawdę to wiem - wczoraj, tak tylko gadam, że nie wiem) minął miesiąc, odkąd podjęłam jedyną słuszną decyzję o przemeblowaniu swojego stylu życia. Tak więc zostałam weganką. I co mi z tego przyszło?

źródło zdjęcia

POCZĄTKI SĄ CIĘŻKIE

Jak pisałam, gdy dopiero co decyzję o przejściu na weganizm podjęłam, to nie jest łatwe, to nie jest takie hop siup. Wegańska propaganda (z moim mężem na czele) głosi, że to proste. Że niby skoro wiesz, że cel jest słuszny, to nie jest Ci żal. Bzdura! Jest żal i to mocno. Nagle nie możesz wejść do pierwszej lepszej kawiarni i zamówić sobie kawusię z mlekiem. Nagle nie możesz w ogóle iść do swojej ulubionej kawiarni na dotąd najlepszą mrożoną kawę! Patrzysz tęsknie na mleczko w tubce. Psioczysz, bo późnym wieczorem nie zamówisz sobie pizzy, chyba że bez sera, ale pizza bez sera jest przecież bez sensu jak mysz w piździe. Nie możesz już w trakcie pracy wyskoczyć do Żabki na szybkiego hot doga, a jak koleżanki w pracy jedzą takie smakołyki, to tylko przełykasz ślinę. Nie możesz sięgnąć po losowo wybrane czipsy, tylko musisz się upewniać, że nie ma w nich serwatki (i oleju palmowego*). I na dodatek musisz (w sumie niby nie musisz, ale ja odczuwam potrzebę edukowania społeczności) co chwila odpowiadać na pytania, czemu nie jesz mięsa, nabiału, jajek, miodu (TU pisałam o moich powodach). I na czym polega to, że kosmetyki nie są wegańskie (oczywiście, na tym samym, co z jedzeniem - skład! No i to, czy nie są testowane na zwierzakach, ale w UE obecnie jest zakaz testowania, tak że tutaj chill). O właśnie, bo przecież po przejściu na weganizm nie możesz ot tak wyskoczyć do drogerii i zrobić na szybko zakupów, chyba, że masz już zrobiony wcześniej dogłębny research, które pachnidła i mazidła są cruelty free. Weganizm to przecież nie tylko dieta, ale cały styl życia, więc nagle musisz sobie przemeblować cały system myślenia, solidnie pogłębić wiedzę i znaleźć czas, by na zakupach spędzić dziesięć razy więcej czasu, bo przecież trzeba czytać składy.

ALE POWOLI SIĘ PRZYZWYCZAJAM

Z czasem jednak staje się to coraz łatwiejsze (zwłaszcza, że ruskie pierogi z tofu z Najadaczy smakują identycznie jak te ze zwykłym białym serem, czyli yummy!). Godzisz się ze swoim losem człowieka empatycznego i szukasz nowych rozwiązań, takich, które nie będą tworzone na czyjejś krzywdzie. Znajdujesz nową ulubioną kawiarnię (Wrocławianom i Wrocławiankom szanownym polecam Kalaczakrę). Wyczajasz, jaki wegański ser dobrze smakuje na kanapkach (vege plastry), a jaki się ładnie topi na pizzy (violife), i gdzie takie coś w ogóle kupić (Wrocław: vege plastry w Epi, ser do pizzy w Świnkach Trzech). Przeglądasz internety i znajdujesz grupy wsparcia na fejsie, gdzie możesz zadać dowolne pytanie w temacie weganizmu i na pewno uzyskasz pomoc. W końcu przestaje Cię pociągać mleczko w tubce, a jego miejsce zastępują np. orzeszki w karmelu, omnomnom, i inne słodkości bez mleka i jajek w składzie (TU kilka wyczajonych przeze mnie). I wreszcie dowiadujesz się, gdzie w pobliżu domu kupić orzechowe chrupki, omnomnom, bez oleju palmowego*. Weganizm nie staje się łatwy z dnia na dzień, oczywiście. Ale małymi krokami człowiek zbliża się do tego etapu, o którym mówią ci piewcy bezbolesnego przejścia na weganizm - gdy staje się to łatwe, naturalne, gdy wchodzi w krew. Miesiąc to za mało, by do takiego etapu dojść, przynajmniej w moim przypadku (czasem tak bardzo pragnę jajeczny, a tofucznica, choć pyszna, to przecież zupełnie inna para kaloszy), ale czuję, że jestem na dobrej drodze. Z pewnością jest już o wiele wiele prościej niż w pierwszych dniach.

I ZACZYNAM ZAUWAŻAĆ KORZYSTNE ZMIANY

Oczywiście, wiadomo, że dieta ma wpływ to, jak się człowiek czuje i wygląda, jednak nie jestem pewna, czy zmiany, jakie zaobserwowałam są wynikiem przejścia na weganizm. Mam jednak taką nadzieję! Otóż pierwsze, co najbardziej zauważyłam i co mnie mocno zaskoczyło, to o wiele mniej bolesny okres. Pierwsze dwa dni zawsze były dla mnie okropną katorgą, którą przeżywałam chyba tylko dzięki Ketonalowi, a tym razem przeżyłam spokojnie bez prochów. Ból, owszem, jakiśtam był, ale taki do przeżycia na spokojnie. Druga sprawa to, jak mi się wydaje, brak problemów z cerą - strefa T już mi się nie przetłuszcza, może minimalnie, a policzki nie są, jak zazwyczaj, a zwłaszcza, w jesienno-zimowych okresach, wysuszone. Prócz oliwki w żelu raz na jakiś czas nie używam żadnego kosmetyku do papy, a jak dotąd musiałam mocno dbać o nawilżenie skóry twarzy. No i trzecia fajna rzecz - wydaje mi się, że polepszyło się trochę moim włosom, a mianowicie - nie wypadają mi już garściami, z czym jeszcze do niedawna miałam problem. Ba, wypadają w baaardzo małej ilości, tak że duży progres.

* co do oleju palmowego - odstawiłam go może z tydzień temu, może trochę wcześniej - w końcu stawiłam czoła prawdzie - to nie jest produkt wegański (co więc - jest dosyć niezdrowy, mówiąc delikatnie), ale o tym, jeśli jeszcze nie wiecie, napiszę innym razem.

________________________

Podoba Ci się wpis? Polub mnie na Facebooku,  obserwuj na Bloglovin lub Twitterze!