PO CO W OGÓLE NISZCZYĆ TEN DZIENNIK?

Dla frajdy, ot po co!

źródło zdjęcia

Moda na "zniszcz ten dziennik" przychodzi i odchodzi. Kilka lat temu, gdy ta niby-książka jeszcze nie była przetłumaczona na język polski, wszyscy się nią zachwycali. Dobrze pamiętam, jak i ja bardzo chciałam mieć "wreck this journal", ale jednak 5 dych - bo tyle wtedy chyba kosztował na allegro - było dla mnie zbyt wysoką ceną jak na zeszyt z poleceniami. Ostatnio obserwuję powrót zachwytów nad tym dziełem i skrycie marzę o dostaniu go w prezencie (bo znów, mimo wszystko, szkoda mi na coś takiego pieniędzy, poza tym nie chcę kupować kolejnej rzeczy, którą się pobawię i rzucę w kąt, gdzie będzie zbierać kurz). Oczywiście, tam, gdzie pojawiają się masowe zachwyty, tam zawsze znajdzie się jakiś cwaniak w opozycji, który powie "nie wiem, czym się tak jaracie". Jeśli jest grubszym cwaniakiem, to nawet znajdzie całkiem do rzeczy argumenty na poparcie swego stanowiska "thanks but no thanks". Tak też było i w tym wypadku. Kompletnie nie pamiętam na jakim blogu był ten wpis (jeśli kojarzycie to dajcie cynk w komentarzu!), ale gdzieś go czytałam - że ponoć "zniszcz ten dziennik" nie ma nic wspólnego z rozwijaniem kreatywności, a to właśnie dlatego jest taki popularny (whaaat?), i w ogóle po co to komu, lepiej kupić zeszyt za złotówkę i samemu go zniszczyć na dowolne sposoby. Czy jak to tam szło. Coś w ten deseń.

źródło obrazka

Ja tam uważam, że "zniszcz ten dziennik" (czy też jego naśladowca "burz i twórz", który kupiłam Zuzie) to naprawdę dobra opcja i dla dzieci i dla dorosłych. I już swoje stanowisko pięknie i obszernie tłumaczę! Żeby nie było, że tylko krzyczeć umiem!

Dla dzieci "zniszcz ten dziennik" lub "burz i twórz" to - moim skromnym zdaniem - świetna sprawa dlatego, że:

- zajmuje je zupełnie inaczej, sprawia, że się bawią w sposób, w jaki zazwyczaj tego nie robią, bo im to nawet do głowy nie przyjdzie. No bo widzieliście kiedyś, żeby dziecko rzucało książką, udając, że to frisbee? Ja tak - dzisiaj - taka mała rzecz, wydawałoby się pierdoła, a jaką frajdę potrafi dziecku sprawić! No i przy okazji pokazuje, że nie tylko komputer czy smartfon może być źródłem dobrej zabawy.

- jednak rozwija kreatywność. Kreatywność nie polega przecież na tym, że pani w szkole mówi do dzieci na plastyce "zróbcie coś, cokolwiek!". I w dorosłym życiu też to tak nie wygląda - jak za jakiś czas dziecko (już wtedy nie dziecko) pójdzie do pracy i będzie to praca kreatywna, to szef też nie powie "zrób coś, liczę na twoją kreatywność", tylko da konkretnie zadanie, powiedzmy - wymyśl przykuwające uwagę hasło reklamowe dla psich chrupek. I podobnie działa "zniszcz ten dziennik" czy "burz i twórz" - dziecko ma za zadanie np. namalować coś szczoteczką i pastą do zębów albo stworzyć dziurkaczem dzieło sztuki, i od jego inwencji twórczej zależy, jak to zrobi. Toż to przecież pole do popisu kreatywności, no heloł! Jasne, że nie wszystkie zadania są na kreatywność, ale jednak między innymi takie też się w tych pseudo-dziennikach znajdują.

- pozwala zrobić to, czego z książką robić NIE WOLNO - a takie łamanie zasad to przecież super-zabawa! Wreszcie jest książką, którą można, a nawet TRZEBA , rzucić o ścianę, wywalić przez okno czy wrzucić do wody! To dopiero radość!

- sprawia, że dziecko czuje się częścią pewnej "grupy wtajemniczonych". Ponoć teraz większość dzieci ma którąś z tych dwóch niby-książek do zniszczenia. Choć ja akurat nie jestem za tym, żeby spełniać wszystkie dziecięce zachcianki typu "wszyscy mają, to i ja muszę mieć", to jednak uważam, że "zniszcz ten dziennik"/"burz i twórz" to dobra opcja do nawiązania pewnego rodzaju więzi między dziećmi - mogą wszak między sobą wymieniać się swoimi pomysłami na wykonanie pewnych zadań, wzajemnie się inspirować itp. Ba, sama książka może być fajnym starterem do rozmowy pomiędzy dopiero co poznającymi się dziećmi (np. na jakimś wspólnym wyjeździe, zimowisku, koloniach itp.)!

Natomiast dla dorosłych posiadanie (i aktywne użytkowanie, rzecz jasna) niby-książki "zniszcz ten dziennik" (ew. "burz i twórz") to po prostu świetny prezent dla ich wewnętrznego dziecka. Wiele razy podkreślałam, że dobrze pielęgnować w sobie dziecko i nie traktować życia w 100% poważnie, a czasem po prostu się bawić, nawet bez zastanawiania się, czy coś z tego wyniesiemy i bez spiny, że wszystko, co robimy, musimy nam dawać jakieś super-korzyści. "Zniszcz ten dziennik" to właśnie przykład na taką zabawę, która być może nie rozwinie w nas kreatywności (chociaż kto wie?), ale zwyczajnie sprawi dużo radochy. Dlaczego mamy sobie takiej frajdy odmawiać?

PS. A jak Zuza już wypełni wszystkie polecenia z "burz i twórz", to wtedy i owszem - kupimy sobie czyste zeszyty i każda z nas zrobi własną wersję tej książki do zabawy, a potem się nimi wymienimy!

PPS. Jeśli jeszcze tego nie zrobiliście, zachęcam do wypełnienia krótkiej ankiety na temat mojego bloga. 

________________________

Podoba Ci się wpis? Polub mnie na Facebooku,  obserwuj na Bloglovin lub Twitterze!