30 dni bez mięsa - podsumowanie

W sobotę pyknął mi miesiąc bez jedzenia mięsa (uczciłam go wege grillem), pora zatem na podsumowanie "wrażeń" i określenie, co dalej.

źródło zdjęcia

We wpisie o wyzwaniu bezmięsnym pisałam, że będę oszukiwać - zrezygnuję z białego i czerwonego mięsa, ale nie z ryb. Szybko jednak doszłam do wniosku, że jak bez mięsa, to na 100%, i również ryby odstawiłam. Nie jestem pewna, czy w ciągu tych 30 dni jakieś w ogóle jadłam. Jeśli tak, z pewnością nie zdarzyło się więcej niż 2 razy. Było łatwiej niż myślałam, choć zdarzyły i ciężkie momenty (wspomniany grill na przykład, gdzie obok moich wynalazków piekły się kiełby! albo moment, gdy musiałam odmówić przepysznej pomidorówki w wykonaniu mojego taty, ponieważ była gotowana na mięsie). Wytrwałam jednak, jestem z siebie dumna, i zamierzam kompletnie zrezygnować z mięsa. Staram się też jeść jak najmniej jajek i nabiału, ale z nich raczej nie zrezygnuję w 100%, przynajmniej nie w najbliższym czasie (nie wszystko naraz!).

To wege wyzwanie dało mi dużo frajdy, bo przypomniałam sobie, jak bardzo lubię pichcić, no i musiałam wykazać się kreatywnością w kuchni (wolę sama kombinować niż korzystać z gotowych przepisów). Dużo pysznych dań udało mi się ugotować/ upiec (TU macie kilka przepisów)... A co najważniejsze - otworzyłam się na nowe smaki! Wcześniej nie lubiłam próbować czegoś, czego wcześniej nie jadłam, i robiłam to raczej niechętnie. Podczas wyzwania musiałam popróbować nowych rzeczy, bo przecież białko zwierzęce czymś zastąpić trzeba, a nie mogę ciągle wpieprzać fasoli! Spróbowałam więc soczewicy (wielkim rozczarowaniem było to, że czerwona soczewica po ugotowaniu już nie jest czerwona, smuteczek!) i ciecierzycy, tofu, kotletów sojowych (mega zdziwko - te "a la schabowe" naprawdę smakują bardzo podobnie!) czy granulatu sojowego (ależ on śmierdzi!) - tyle z takich "białkowych" rzeczy. Poza tym pierwszy raz sięgnęłam też po awokado (mniam!) czy jarmuż. Mleko krowie postanowiłam zastąpić roślinnym, ale wciąż szukam takiego, które nie będzie zmieniało mi smaku kakao, tak jak np. sojowe lub migdałowe.

źródło obrazka

W ciągu tego miesiąca zdołałam nieco poszerzyć moją wiedzę na temat diety wegetariańskiej, dużo czytałam, jak powinna wyglądać prawidłowo zbilansowana, jakie są z niej korzyści zdrowotne i nie tylko, no i takie tam... Doedukowałam się też na temat warunków, w jakich trzymane i chowane są zwierzaki na ubój. Niby każdy choć trochę bystry człowiek zdaje sobie sprawę, że mięso na jego talerzu nie pochodzi od wesoło taplającej się w błocie świnki czy milutkiego kurczaczka hasającego radośnie po zagrodzie... Ale gdy czyta się o tych warunkach, w jakich faktycznie przetrzymywane są te zwierzęta, to i tak jest się w głębokim szoku i nie bardzo ma się ochotę jeść mięso (przynajmniej ja nie mam). To tak, jak wtedy, gdy rezygnujemy z kupowania ubrań niektórych firm, gdy dowiadujemy się, w jakich warunkach i za jaką pensję pracują ich pracownicy.

Te dwa czynniki - zdrowotny i etyczny - zadecydowały o tym, że rezygnuję z mięsa, mam nadzieję, że na stałe.

Co było najtrudniejsze w tym wyzwaniu? Chyba to, że musiałam sobie sama gotować. Większość jedzonka, które można kupić w sklepach, do podgrzania (wiem, że to nie jest najzdrowsza żywność, ale raz na jakiś czas nie zaszkodzi, jeśli na ogół je się zdrowo), np. pyszne tortille z biedry, zawiera mięso. Poza tym nie zawsze mam przecież ochotę stać przy garach. Na szczęście, gdy gotuję, zawsze wychodzi mi strasznie dużo jedzenia, więc jeden obiad starczał mi na 2, czasem nawet 3 dni. Poza tym, gdy nie miałam czasu, kombinowałam, jakie jedzenie wymodzę najszybciej. Okazuje się, że zdrowe żarełko można też upichcić na szybko (np. pomidorowo-szpinakowe risotto z tego wpisu), ewentualnie kupić w sklepie (z kupnych zdrowych dań na szybko na razie wyczaiłam tylko zupy). We Wrocławiu jest też kilka wege knajpek (spośród których na razie byłam jedynie w Złym Mięsie i polecam - wege fast fooda można czasem zjeść!), więc na mieście też są miejsca, gdzie można się stołować.

Czy brakuje mi mięsa? Czasem. Rzadko, ale zdarza się. Nie zrezygnowałam z niego, dlatego, że go nie lubię (choć jak mówiłam - fanatyczką nie jestem), ale dla zdrowia i ze względów etycznych. Na szczęście i dla mięsa znajdą się zamienniki. Wymyśliłam na przykład, że zamiast mielonego mięsa do gołąbków mogę użyć granulatu sojowego suto przyprawionego odpowiednią przyprawą. Skoro jesteśmy przy zamiennikach, wszelkim w jakikolwiek zainteresowanym polecam poczytać tę dyskusję.

Jak wspominałam na samym początku, zapisałam się na newsletter "zostań wege", gdzie przez 30 dni miałam codziennie otrzymywać informacje "z czym to się je". Newsletter zaczął przychodzić z opóźnieniem (do wczoraj doszło dopiero 25 maili), ale nie szkodzi, bo nie było tak, że kompletnie nie wiedziałam, od czego zacząć zmiany w diecie. Te maile na pewno przydadzą się komuś, kto w kuchni nie lubi kombinować woląc korzystać z gotowych przepisów czy nie ma pojęcia o dobrze zbilansowanej diecie (ja podstawy znam). Z newslettera "zostań wege" można się tego wszystkiego dowiedzieć - jak komponować swoje posiłki, co powinno się jeść, w jakich ilościach, a czego w ogóle unikać. Są też przepisy, są linki do kulinarnych wege blogów. Bardzo podoba mi się też to, że są załączane linki do filmów albo artykułów w temacie, ciekawostki na temat zwierząt, np. takie (wydaje mi się, że to ma być podobny zabieg, jak w przypadku porywaczy - uświadamia im się, że porwany człowiek to CZŁOWIEK, że ma imię, rodzinę, życie itp.), i na temat sportowców, którzy są wegetarianami lub weganami. Fajna sprawa. Jeśli myślicie o spróbowaniu z przejściem na wegetarianizm, bardzo polecam się zapisać.

źródło zdjęcia

W najbliższym czasie postaram się zrobić na blogu takie kompendium wiedzy o wegetarianizmie dla początkujących (wszak sama jestem początkująca, więc wiem, jakie informacje się przydadzą), polecić blogi kulinarne (nie lubię korzystać z gotowych przepisów, ale lubię się ślinić na widok zdjęć pysznego pięknego jedzonka) i takie pierdoły, które się przydają i które utwierdzą człowieka w przekonaniu, że dobrze czyni i że bycie wege to nie jakieś wielkie poświęcenie.

________________________

Podoba Ci się wpis? Polub mnie na Facebooku,  obserwuj na Bloglovin lub Twitterze!