"NIC NIE SMAKUJE TAK DOBRZE JAK BYCIE CHUDYM"

A może jednak?

źródło obrazka

Przez większość życia byłam chuda. Naprawdę chuda, w tym typie, o którym, jak podejrzewam patrząc na to jak wygląda, mówi Kate Moss (autorka zdania w tytule - w oryginale "nothing tastes as good as skinny feels"). Czyli skóra i kości. I z całą pewnością mogę Wam zaręczyć, że to wcale nie smakuje tak wspaniale. Jasne, na pewno lepiej niż bycie szerszym niż wyższym, jeśli można to jakoś porównywać "smakowo", bo to drugie to z pewnością wiele bardziej gorzkie doświadczenie - doskonale wiem, że mimo skinny shamingu, to jednak bycie grubym, otyłym czy jakkolwiek to nazwać (naprawdę nie wiem, jakie słowo jest tu poprawne politycznie, nie bijcie) jest o wiele mocniej piętnowane społecznie... W każdym razie, wracając do tematu smaku bycia chudym, z całą pewnością pizza, frytki, czekoladowe ciacha, tofurnik z galaretką czy tysiąc pięćset sto dziewięćset innych pyszności smakuje o niebo lepiej. 

Och, doskonale wiem, że to do bycia szczupłą, chudą, a czasem wręcz szkieletopodobną, dąży tak wiele dziewczyn i kobiet. I dlatego bycie drobnej (szczupłej czy chudej? Sama nie wiem) figury sprowadza się wręcz do metafor, a potem te metafory wrzuca w internety jako inspiracje do tego, żeby zdrowiej albo mniej - różne to bywa - jeść i/lub żeby ćwiczyć. Tylko czy nie można zrobić tego jakoś... mądrzej?

Oczywiście, ja dobrze wiem, że w wielu wielu przypadkach wciąż chodzi o bycie super-niezdrowo mocno-chudym... Ale obserwując coraz szersze kręgi zataczający trend na bycie fit, "obserwując" coraz bardziej dostępną wiedzę o prawidłowym (a więc odpowiednio zbilansowanym i zdrowym) żywieniu, mam jednak wrażenie (albo nadzieję?), że to zaczyna iść w dobrym kierunku. Że zamiast być wychudzonym szkieletem, którego złośliwi znajomi za plecami nazwą Auschwitz lub anoreksją (miałam to przez wiele lat będąc dzieckiem i nastolarą, a nieraz i w pracy się zdarzało), zaczyna być modną zdrowa szczupłość i wyćwiczona sylwetka z dobrą kondycją. I to moim zdaniem jest okej. Nie przez wzgląd na samą powierzchowność, rzecz jasna, bo to jest kwestia indywidualna jak się kto w swoim ciele czuje (ja na przykład swój brzuszek akceptuję, a Jacek nazywa go czule Maciusiem, ale to tak między nami!). Raczej mam na myśli względy zdrowotne... Chociaż zdrowie w sumie odbija się zazwyczaj, jeśli nie zawsze, w wyglądzie (ale jednak priorytetem nie jest tu ten wygląd, tylko zdrowie)... No niestety, nawet jeśli swoją otyłość zaakceptujemy, to nie zmienimy tego, że otłuszczone organy nie będą w stanie funkcjonować w pełni swoich możliwości a zapchane cholesterolem czy czym tam jeszcze żyły będą niemal gwarantem rychłej choroby serca. Ale to tak na marginesie i już...

...do puenty, do puenty! To, do czego zmierzam (a czego być może nie wychwyciliście, bo nawet ja zauważam, że ten mój dzisiejszy tok myślowy jest strasznie chaotyczny!), to fakt, że to nie sam wygląd powinno się promować, ale przede wszystkim zdrowie. I to takich inspiracji dla siebie powinniśmy sami szukać! Jasne, że  nic  niewiele rzeczy smakuje tak wspaniale jak np. pizza czy mocno posolone fryty, jedzone od czasu do czasu (bo jak dzień w dzień, to, pomijając już fakt, że nie zdrowo, jednak nie ma już tego super orgazmu kubków smakowych), ale jednak NIC nie smakuje (i nie wygląda!) tak wspaniale jak zdrowie! Lejmy więc na Kate Moss i na te kanony, co każą nam być pięknymi i wymuskanymi i wychudzonymi. I lejmy, cholera, na skupianie się na samym wyglądzie. Jeśli musimy się faktycznie koncentrować na swoim ciele, to lepiej już ogarnijmy to, co naprawdę ważne - zdrowie. Za w pełni zdrowym ciałem przyjdzie i zdrowy, a więc prawdopodobnie zadowalający nas, wygląd, ale niech to będzie jedynie skutkiem ubocznym, a nie punktem numer jeden na naszej liście.

O proszę, ta pani ze zdjęcia, Mimi Kirk, jest żywym przykładem, że za zdrowiem (dzięki zdrowemu odżywianiu, oczywiście) idzie i zdrowy wygląd. TU macie z nią nawet krótki wywiad.

źródło zdjęcia

Aha, zapomniałam wspomnieć, że ta kobiecina kilka lat temu przekroczyła SIEDEMDZIESIĄTKĘ. Naprawdę starałam się, żeby ten wpis nie był kolejnym z serii "wszyscy przejdźmy na weganizm, a będziemy żyli długo i szczęśliwie", ale co ja, cholera, poradzę, że to najbardziej zdrowa dla człowieka dieta?! No bo tak, ta pani jest weganką.

Dobra. Pogadałam sobie, powymądrzałam się, norma wyrobiona. Dziękuję, dobranoc.

PS. Jeśli jeszcze tego nie zrobiliście, zachęcam do wypełnienia krótkiej ankiety na temat mojego bloga. 

________________________

Podoba Ci się wpis? Polub mnie na Facebooku,  obserwuj na Bloglovin lub Twitterze!